Logo Streekziekenhuis Koningin Beatrix.
 
Klik op deze knop om alle folders te doorzoeken.Zoek folders
Klik op deze knop om dit document te printen.Print pagina
Klik op deze knop om dit document als PDF te downloaden.Download PDF
Klik op deze knop om de tekstgrootte te vergroten.Grotere tekst
Klik op deze knop om de tekstgrootte te verkleinen.Kleinere tekst

PiMS folder informatie logo

Dermatologie

Schurft

Schurft

Scabiës

De knop om deze folder als favoriet te markerenFavorietDe knop om deze folder per email door te sturen.Stuur door
U lijdt aan schurft of er bestaat een zeer sterke verdenking op deze aandoening. In deze folder leest u hoe het ontstaat, wat de verschijnselen zijn en wat de behandelmogelijkheden zijn.

Deze ziekte wordt veroorzaakt door de schurftmijt. Deze mijt wordt overgebracht door langer durend lichamelijk contact. Deze besmetting vindt plaats wanneer u slaapt met iemand die aan de genoemde ziekte lijdt, wanneer u de kleding van een dergelijk persoon draagt, of wanneer u het bed van een besmet persoon gebruikt. De aandoening jeukt heftig, vooral ’s nachts. Schurft is een vervelende, maar geen ernstige ziekte.

De aandoening is goed te behandelen. Het is daarbij wel zeer belangrijk dat mensen in de directe omgeving van de patiënt met schurft mee behandeld worden, ook wanneer zij helemaal geen jeuk of huidafwijkingen hebben. Schurft duidt niet op een gebrek aan hygiëne. Iedereen kan het krijgen. De besmetting kan 2 tot 6 weken voor u de eerste verschijnselen heeft zijn opgelopen.

Hoe ontstaat schurft?

Schurft wordt veroorzaakt door de schurftmijt Sarcoptes scabiei. Dit is een parasiet, die alleen bij mensen voorkomt. De vrouwelijke mijt is ongeveer 0.4 x 0.3 mm groot en is net te klein om met het blote oog te kunnen zien. Deze vrouwelijke mijten graven een gangetje in de hoornlaag van de huid met een lengte van ongeveer 1 cm, waarin ze eitjes leggen. De jeuk wordt veroorzaakt door een afweerreactie van het lichaam tegen de uitwerpselen van de schurftmijt.

Over het algemeen heeft een patiënt met schurft tussen de 10 en de 15 levende volwassen vrouwelijke schurftmijten op het lichaam. De schurftmijt wordt gewoonlijk overgebracht door direct huidcontact met een besmette persoon. Kinderen in een gezin zijn vaak allemaal besmet. Met elkaar in één bed slapen kan besmetting tot gevolg hebben. Daarnaast kan schurft opgelopen worden door het slapen in een bed met besmet beddengoed en door het dragen van besmette kleding van iemand met schurft. Epidemieën van schurft worden nogal eens gezien in ziekenhuizen, verzorgingshuizen en verpleeghuizen. De intensieve contacten tussen veel mensen spelen daarbij een belangrijke rol.

Wat zijn de verschijnselen?

Twee tot 6 weken na de besmetting met de schurftmijt ontstaan er huidafwijkingen, die vooral ’s nachts heftig jeuken. Het meest kenmerkend is een schilferend gangetje van maximaal 1 centimeter, soms met een klein blaasje aan het einde. Deze gangetjes worden vooral gezien aan de handen, maar kunnen bij schurft ook ontbreken. Verder zijn er kleine pukkeltjes die vaak opengekrabd en ontstoken zijn. Daarnaast kunnen blaasjes voorkomen, etterpuistjes en grotere pukkels. Soms ontstaat een uitgebreide huiduitslag die kan lijken op eczeem. Door krabben kunnen bacteriële infecties optreden.

De huidafwijkingen bij schurft zijn vooral gelokaliseerd tussen de vingers, op de onderzijde van de polsen, in de oksels, in de flanken, op de voeten en de enkels. Bij mannen zijn de penis en de balzak (het scrotum) vaak aangedaan en bij vrouwen de huid rond de tepels. Bij volwassenen zijn er haast nooit afwijkingen in het gezicht of op het behaarde hoofd, maar bij heel jonge kinderen komt dat wel voor.

Een ernstige vorm van schurft is de zogenaamde scabiës norvegica (genoemd naar Noorwegen, waar het voor het eerst werd gezien). Deze vorm van schurft wordt gezien bij mensen met verminderde afweer, bijvoorbeeld door AIDS, door het gebruik van medicijnen die de afweer onderdrukken en bij zeer oude mensen. Deze patiënten hebben soms duizenden mijten op en in de huid en zijn dus zeer besmettelijk, maar hebben door de verminderde afweer vaak geen jeuk.

Hoe wordt de diagnose gesteld?
Bij patiënten die het kenmerkende beeld hebben van gangetjes aan de handen is de diagnose eenvoudig te stellen, vooral ook wanneer er mensen in de omgeving met jeuk blijken te zijn. Ook ontstoken pukkeltjes op penis en balzak zijn zeer kenmerkend voor schurft. Veel vaker kan de diagnose wel worden vermoed, maar niet met zekerheid worden gesteld. Toch lukt het de huidarts vaak om in een oppervlakkig afgesneden stukje huid onder de microscoop de schurftmijt of haar eieren te vinden.

Wat is de behandeling?

Schurft wordt behandeld met permetrinecrème (Loxazol). Het is absoluut noodzakelijk dat alle gezinsleden een behandeling krijgen, ook wanneer ze zelf geen jeuk of huiduitslag hebben. Ook de partner van de patiënt met schurft moet worden meebehandeld. Bij kinderen onder de drie jaar kan ook gekozen worden voor Benzylbenzoaatsmeersel FNA gedurende 24 uur (na eerste behandeling nog 2 x herhalen met 24 uur tussenpozen). Iedereen moet zo snel mogelijk en op hetzelfde moment worden behandeld en wel als volgt:
De behandeling met permetrinecrème hoeft in principe maar één keer te worden uitgevoerd.
Als de maatregelen nauwkeurig worden uitgevoerd, zoals hier beschreven, zal de schurft nagenoeg zeker verdwenen zijn. Doorgaans is de jeuk binnen 3 dagen aanzienlijk verbeterd, maar het kan wel 3 tot 4 weken duren tot de huidafwijkingen en de jeuk geheel verdwenen zijn. Denk dus in de tussentijd niet dat de therapie niet is aangeslagen! De patiënten zelf (niet degenen die geen huiduitslag hadden) worden om deze reden soms door de dermatoloog nabehandeld met een corticosteroïdcrème. Alleen wanneer na een week de jeuk niet is afgenomen en nog nieuwe huidafwijkingen opkomen, mag de behandeling nog 1 keer (NIET vaker) worden herhaald. Ook dan moet iedereen uit de omgeving weer mee behandeld worden en moeten de hier beschreven hygiënische maatregelen weer toegepast worden.

In sommige gevallen wordt voor de behandeling gebruik gemaakt van Ivermectine tabletten volgens aanwijzingen van de dermatoloog. Bij bestrijding van schurft in grotere groepen, zoals bij een epidemie in een verpleeg- of verzorgingshuis, wordt de GGD ingeschakeld.

Wat kunt u zelf nog doen?
Veel mensen schamen zich wanneer er in hun gezin schurft blijkt te zijn opgetreden. Dat is begrijpelijk, maar niet nodig. Het oplopen van schurft duidt bijvoorbeeld niet op een gebrek aan hygiëne. Toch lijkt het verstandig om niet aan iedereen in uw omgeving te vertellen dat u schurft heeft gehad. De ervaring leert dat veel mensen dan jeuk gaan voelen en bang zijn dat ze het ook opgelopen hebben, terwijl dat helemaal niet zo hoeft te zijn.

Wat zijn de vooruitzichten?
Schurft kan met eenvoudige middelen helemaal genezen worden. Komt het toch terug, dan kan dat komen doordat de behandeling niet nauwkeurig genoeg is toegepast of doordat iemand uit de omgeving niet meebehandeld is. Houd er wel rekening mee dat het na behandeling nog enkele weken kan duren voordat alle verschijnselen geheel verdwenen zijn.

Vragen
Hebt u na het lezen van deze folder nog vragen? Belt u dan naar de polikliniek Dermatologie. Wij zijn van maandag tot en met vrijdag van 08.30 tot 16.30 uur bereikbaar op telefoonnummer 0543 - 54 42 75.

Geheimhouding en recht op privacy
Alle medewerkers van ons ziekenhuis hebben een geheimhoudingsplicht. Verder heeft u als patiënt recht op privacy. Uitgebreide informatie hierover kunt u vinden in de folder ‘De rechten en plichten van de patiënt’. Deze is verkrijgbaar op de afdeling en bij de patiënteninformatie in de centrale hal. Daarnaast is deze folder te vinden op: www.skbwinterswijk.nl



De inhoud van deze folder is ontleend aan de Nederlandse Vereniging voor Dermatologie en Venereologie (NVDV).





Foldernummer: der169 versie apr 22


PIMS™ folderportaal door 4CLOUD®
  |